آکواپونیک به زبان ساده
سرفصل مطالب
کشاورزی مدرن، جنگلداری و سایر کاربری های زمین مسئول 25 درصد انتشار گازهای گلخانه ای هستند. کشاورزی برای تولید مواد غذایی تا حد زیادی به مواد شیمیایی مصنوعی وابسته است، که منبع تولید آنها می تواند گران و آلاینده باشد. آیا آکواپونیک می تواند بخشی از این مسائل کشاورزی را حل نماید؟ سیستم آکواپونیک چیست و چه تفاوتی با هیدروپونیک دارد؟ فواید آکواپونیک چیست؟
آکواپونیک چیست؟
آکواپونیک ترکیبی از آبزی پروری پرورش ماهی و سایر آبزیان و هیدروپونیک که گیاهان بدون خاک را پرورش می دهند، می باشد. این سیستم از این دو در ترکیبی همزیست استفاده می کند که در آن گیاهان از تخلیه یا فضولات آبزیان تغذیه می کنند. در عوض، سبزیجات، آبی را که به ماهی برمی گردد را تمیز می کنند. در کنار ماهی ها و فضولات آنها، میکروب ها نقش مهمی در تغذیه گیاهان دارند. این باکتری های مفید در فضاهای بین ریشه های گیاه جمع می شوند و فضولات ماهی و مواد جامد را به موادی تبدیل می کنند که گیاهان می توانند از آنها برای رشد استفاده کنند. نتیجه یک همکاری کامل بین آبزی پروری و کشاورزی می باشد.
آکواپونیک امید بزرگی برای تولید محصولات ارگانیک پایدار، آبزی پروری و کاهش مصرف آب است. ضایعات ماهی به جای انداختن در اقیانوس، بازیافت شده و برای رشد گیاهان استفاده می شود. همچنین آب در یک سیستم بسته به گردش در می آید که مصرف این منبع را کاهش می دهد.
سیستم آکواپونیک دقیقا چطور کار می کند؟
آکواپونیک آبزی پروری و هیدروپونیک را در یک سیستم تولید ادغام می کند. این روش بر مواد غذایی داده شده به ماهی تکیه دارد که به عنوان ورودی سیستم عمل می کند. وقتی که ماهی ها این غذا را می خورند، آن را به ادرار و مدفوع تبدیل می کنند که هر دو غنی از آمونیاک هستند که به مقدار کافی می تواند برای گیاهان و ماهی ها سمی باشد.
پس از آن، آب (که اکنون غنی از آمونیاک است) همراه با باقیمانده غذا و مواد گیاهی از مخزن ماهی به یک فیلتر زیستی جریان می یابد. پس از آن، در داخل این بیوفیلتر، باکتری ها همه چیز را به محلول های مغذی آلی (غنی از نیتروژن) برای رشد سبزیجات تجزیه می کنند. همانطور که می بینید، سیستم های آب شیرین آکواپونیک به 3 جزء اصلی متکی هستند: جانوران آبزی آب شیرین (ماهی)، باکتری های نیتریفیک کننده و گیاهان – و هر سه موجود زنده برای بقا به یکدیگر وابسته هستند.
مزایای آکواپونیک
- آکواپونیک شامل دو محصول کشاورزی (ماهی و سبزیجات) است که از یک منبع نیتروژن (غذای ماهی) تولید می شود
- این یک سیستم بسیار کم مصرف آب است. در واقع، آکواپونیک تنها به 1/6 آب برای رشد 8 برابری غذا در هر هکتار در مقایسه با کشاورزی سنتی نیاز دارد
- نیازی به خاک ندارد و بنابراین مستعد ابتلا به بیماری های منتقله از خاک نیست
- امکان کنترل بالاتر (زیرا کنترلش آسان تر از خاک است) تولید را فراهم می کند که منجر به تلفات کمتر می شود
- آکواپونیک به معنای سطح بالاتر امنیت زیستی و خطرات کمتر ناشی از آلاینده های بیرونی است
- نیازی به استفاده از کود یا آفت کش های شیمیایی ندارد
- می توان آن را در زمین های غیر زراعی مانند بیابان ها، خاک های تخریب شده یا جزایر شنی و شور استفاده کرد
- زباله کمی ایجاد می کند، زیرا رویکرد چرخه ای طبیعت را تقلید می کند
- می تواند استراتژی های معیشتی را برای تامین غذا و ایجاد درآمدهای اندک برای خانوارهای بی زمین و فقیر را ایجاد نماید
- آکواپونیک یک فرآیند کاملا طبیعی است که از تمام دریاچه ها، برکه ها، رودخانه ها و آبراهه های روی زمین تقلید می کند
- از نقطه نظر تغذیه، آکواپونیک تولید غذا را به شکل پروتئین (از ماهی) و سبزیجات فراهم می کند
نقاط ضعف آکواپونیک
- هزینه های بسیار بالای راه اندازی اولیه (در مقایسه با سیستم های هیدروپونیک یا تولید در خاک) یکی از نقاط ضعف آن است
- نیاز به تخصص عمیق در دنیای طبیعی دارد. برای موفقیت، کشاورزان باید نه تنها در مورد رشد سبزیجات، بلکه در مورد نحوه عملکرد ماهی ها و باکتری ها نیز اطلاعات داشته باشند. به علاوه مهارت های فنی در مورد لوله کشی یا سیم کشی نیز مورد نیاز است
- در ادامه نکته قبلی، پیدا کردن یک تطابق کامل بین نیازها (مانند pH، دما، بستر) ماهی و گیاهان اغلب دشوار است
- آکواپونیک در مقایسه با آبزی پروری مستقل یا هیدروپونیک، گزینه های مدیریتی (کنترلی) کمتری دارد
- اشتباهات مدیریت سیستم می تواند به سرعت باعث فروپاشی آن شود
- انرژی زیادی مصرف می کند
- خوراک ماهی باید به طور منظم خریداری شود
علاوه بر این، این سیستم نیاز به فیلتر مواد جامد دارد که حاصل فعالیت باکتری ها یا جلبک ها می باشد. بیش از دو سوم از خرابی ها در سیستم های آکواپونیک به دلیل حذف ناکارآمد مواد زائد جامد رخ می دهد.
مدیریت سیستم آکواپونیک
آکواپونیک روشی پایدار برای رشد سبزیجات و سایر گیاهان است. این سیستم طبیعت را تقلید می کند زیرا “پادشاهی” گیاه از باقی مانده های قلمرو حیوانات (ماهی) دوباره استفاده می کند تا یک حلقه دایره ای بسته را ایجاد کند. با این حال، دستیابی به تعادل سیستم، حفظ آن و ایجاد شرایط بهینه برای ماهی ها و برنامه ها به معنای کنترل دقیق پارامترهای مختلف است.
پارامترهای اصلی تولید که باید به طور کامل تنظیم شوند تا نیازهای بهینه گیاهان و ماهی ها را برآورده کنند عبارتند از:
پارامترهای اصلی تولید که باید به طور کامل تنظیم شوند تا نیازهای بهینه گیاهان و ماهی ها را برآورده کنند عبارتند از:
- دمای هوا
- دمای آب
- غلظت عناصر درشت و ریز مغذی
- اکسیژن محلول در هوا و آب – که به روش فیلتراسیون مورد استفاده بستگی دارد
- غلظت CO2 در هوا و در آب
- PH
- نور
هرچه این پارامترها “کامل” تر باشند، بهره وری سیستم بالاتر است. توجه به این جزئیات می تواند به جلوگیری از آفات، بیماری ها و دیگر انواع آلودگی ها کمک کند. علاوه بر این، حفظ تعادل مناسب بین ضایعات ماهی و نیاز به مواد مغذی گیاهان باید مورد توجه قرار گیرد.
اهمیت کنترل PH در آکواپونیک
pH بخش مهمی از آبزی پروری است. تنظیم آن در سطح عالی می تواند کمی گیج کننده باشد زیرا سه موجود زنده برای مراقبت از آنها وجود دارد: گیاهان، ماهی ها و باکتری های داخل آب و هر یک از آنها نیاز به PH متفاوتی دارند. PH خنثی از 6.8 تا 7.2 برای باغ آکواپونیک خوب است. به دلیل ضایعات ماهی، pH اسیدی می شود و شما باید از تنظیم کننده های PH سازگار با آکواپونیک استفاده کنید. اگر سطح pH برای سیستمی خیلی پایین یا خیلی زیاد باشد، گیاهان نمی توانند مواد مغذی را به طور مطلوب جذب کنند و ماهی شما نیز در نهایت می میرد. نظارت بر سطح pH هر روز و حفظ آن در محدوده خنثی بسیار مهم است.
